ترس اصلاحات چی ها، آمریکا و انگلیس از اتحاد سبز ها و آذربایجانی ها

ناآرامی های ارومیه و تبریز در روز های گذشته به سرعت از سوی وبلاگ نویسان مستقل و مردمی با استقبال روبرو شد و منجر به انعکاس آن در سایت بالاترین گردید،. تا جایی که اخبار معترضان دریاچه ارومیه در موضوعات مختلف سه موضوع از شش موضوع داغ روز بالاترین را به خود اختصاص داد. همزمان با استقبال فضای سایبر از اخبار درگیری ها در آذربایجان تعداد زیادی از کاربران خواستار اعلام حمایت جنبش سبز و شورای هماهنگی شدند که بعد از گذشت چند ساعت و علی رغم حمایت بسیاری از گروه های سبز از آذربایجان صفحه بیست و پنج بهمن حاظر به انعکاس اخبار ارومیه و اعلام حمایت شد. این در حالی بود که حداقل در آنچه اعلام شده آذربایجانی ها برای دفاع از دریاچه ارومیه تجمع  کرده بودند و سرکوب وحشیانه آنها امری وقیح است و بر هر آزاده ایست که آن را محکوم کند. واکنش سرویس های خبری بسیار قابل تامل است. سرویس فارسی صدای آلمان تقریبا زود تر از سایر سایت های خبری مقبول ایرانیان در تیتری سطحی و محتاط گونه به خشک شدن دریاچه ارومیه اشاره پرداخت و تنها در انتهای مطلب اشاره ای به حوادث ارومیه و تبریز نمود و این، در حالی که حوادث رخ داده از ارزش خبری بالایی برخوردار بود ابهامات زیادی را برمی انگیزد. بعد از لحظاتی سایت رادیو فردا در تیتری درخور این حوادث را کار کرد و این در حالی اتفاق می افتاد که خبرگزاری هرانا به خوبی اخبار را منعکس کرده بود اما سایت هایی چون صدای آمریکا و بی بی سی همچنان سکوت کرده بودند و این سکوت با ویدئویی از بحران زیست محیطی ارومیه که در بی بی سی فارسی قرار گرفت شکسته شد. در حالی که بخش خبر های کوتاه بی بی سی همیشه جدید ترین اخبار را منعکس می کند و گاها بزرگنمایی های هم می کند چیزی از ایران ننوشت.
خبر مسرت بخش آزادی زندانیان سیاسی در ساعات پایانی شنبه شب موجب ایجاد موج خوشحالی دیگری شد اما همین خوشحالی تمرکز را از آذربایجان منحرف کرد و برای تنها ساعتی توجه ها به لزوم حمایت از تبریز و ارومیه کم شد. به آسانی  می توان این حرکت عفو را تحلیل کرد و پی به احساس خطر رژیم اسلامی برد و مجالی بیشتر می طلبد.
آنچه در این دو روز مشاهده شد شوق و شور مردم عادی برای حمایت آذربایجان و هم صدایی با آنها بود و شک و تردید  و گاها مخالفت به اصطلاح نخبگان سبز بود.
با بررسی اجمالی بدنه متکثر جنبش سبز دلیل این مسئله نیز به آسانی روشن می گردد که در نتیجه گیری واحد از تمام آنچه گفته شد به آن نیز می پردازیم.

سانسورهای خبری از سوی قدرت هایی چون آمریکا و انگلیس و عدم استقبال برخی از سبز ها نشان دهنده ترس آنها از به هم پیوستن بخش اصیل و مردمی جنبش سبز به جنبش قدرتمند و ریشه دار آذربایجان است. این ناخوشنودی از آنجا ناشی می شود که این پیوند موجب شتاب گرفتن و شاید رادیکال تر شدن جنبش های مردمی در ایران شود. طبیعی است که دراینصورت آن بخش از اصلاحطلبان که سودای بازگشت به قدرت دارند دیگر نخواهند توانست نقش تعیین کننده ای در حوادث داشته باشند و معادلاتشان به هم می خورد. طرف دیگر قضایا معادلات قدرت های بزرگ جهانی است که همواره برای سلطه خود و چپاول ملت های جهان سوم سعی در هدایت حوادث به کام  خویش هستند و همواره از جنبش های اصیل مردمی و اسقرار واقعی دموکراسی در خاورمیانه و ایران وحشت داشته اند چراکه دست آنها را از نفت کوتاه خواهد کرد و تنها در صورتی حمایت می کنند که منافع خود را دیده باشند.

در پایان بار دیگر لزوم همراهی و پیوند جنبش آذربایجان و جنبش سبز را باید یاد آور شد که در کنار هم توان دستیابی به ایرانی آزاد با اقتصادی قدرتمند که در آن حقوق قومیت ها نیز به رسمیت شناخته شده را خواهند داشت و از تمام ایرانیان آزاده دعوت کرد تا نسبت به آنچه امروز می گذرد بی تفاوت نباشند و همتی بکنند در شکل گیری این اتحاد و همدلی که شاید در آینده کمتر نظیر این فرصت برای ملت ایران روی دهد.